Page 11 - Η Χρυσή Βροχή

Η Δήμητρα άκουγε με προσοχή όσα της έλεγε
η φωνή, που έμοιαζε ν’ ανήκει σε γυναίκα.
Ήταν ασυνήθιστα βαθιά και ζεστή.

Βέβαια, θα προτιμούσε να την έβλεπε και να
της εξηγούσε πως δεν κατάλαβε τίποτα, από
όσα της είπε.

Για ποιες επισκέψεις και ποιες διαστάσεις
μιλούσε;
Καθώς έκανε αυτές τις σκέψεις, ένα έντονο

ρίγος πλημμύρισε το σώμα της. Μια
κατάλευκη, σχεδόν διάφανη μορφή

εμφανίστηκε μπροστά της.
Μήπως ήταν κάποιο φάντασμα – σαν εκείνα
που έλεγαν για τα στοιχειωμένα σπίτια - ή

μήπως κάτι άλλο, άγνωστο σε εκείνη;
Παρά τον φόβο της, η Δήμητρα βρήκε τη
δύναμη να τη ρωτήσει ποια είναι.

“Είναι πολύ νωρίς να σου πω ποια είμαι”, της
απάντησε. “Για την ώρα, μπορείς να με
αποκαλείς «Μάνα»”.

Η Δήμητρα βρισκόταν σε κατάσταση
σύγχυσης. Ένιωθε πως παρακολουθούσε

ταινία επιστημονικής φαντασίας, στην οποία
συμμετείχε παρά τη θέλησή της. Δεν υπήρχε
άλλη εξήγηση. Μπερδεμένη καθώς ήταν,

αποφάσισε να μη φέρει αντίρρηση.

8