Page 15 - Η Χρυσή Βροχή

Η Μάνα βλέποντας την αντίδραση της
χαμογέλασε και της είπε:
“βρίσκεσαι στον Κόσμο της Γαλάζιας Φωτιάς!
Εδώ ζούμε ειρηνικά και είμαστε ευτυχισμένοι.
Ετοιμάσου, πάμε να σου γνωρίσω τον κόσμο
μας!”

Το ταξίδι συνεχίστηκε στους γαλάζιους
αιθέρες, έως ότου άρχισαν να αντικρίζουν
βουνά, πεδιάδες και ποτάμια, που θύμιζαν

λίγο τη φύση της Γης.
Όμως εδώ η ομορφιά ήταν, κυριολεκτικά,
απερίγραπτη. Το φως και τα χρώματα ήταν

σχεδόν εκτυφλωτικά! Οι δυο τους
αιωρήθηκαν προς ένα ποτάμι, με καθάριο και

ορμητικό νερό. Η Μάνα βοήθησε τη Δήμητρα
να σταθεί δίπλα στο ποτάμι. Εκείνη
πλησίασε μια μεγάλη, στρογγυλή πέτρα και

φώναξε δυνατά: “Ηώ! Πού είσαι, Ηώ;”
Ξαφνικά, εμφανίστηκε ένα ξωτικό, με
πράσινα ρούχα, πράσινο καπέλο και ένα

χρυσό περιδέραιο στο λαιμό. Είχε στρογγυλά
γαλάζια μάτια και πρόσωπο λευκό σαν
πορσελάνη. Το ξωτικό άρχισε να χοροπηδά

από τη χαρά του τραγουδώντας ρυθμικά:
“καλώς την Αστερομάνα μας, καλώς την

Αστερομάνα μας!”

12