Page 6 - Η Χρυσή Βροχή

Εκείνη, με την ορμή της εφηβείας και οι δικοί
της με τις παλαιομοδίτικες ιδέες, όπως έλεγε
η ίδια, θα συγκρούονταν, για να επιβληθούν ο
ένας στον άλλον.
Συνήθως δεν υπήρχε νικητής. Η ιστορία
επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά, με άλλες

αιτίες, με άλλες αφορμές. Όμως, κατέληγε
πάντα στα ίδια λόγια, που έβγαιναν με
τσιριχτή φωνή από το στόμα της νεαρής
επαναστάτριας: “Δεν θα μεγαλώσω; Θα
φύγω και θα πάω στην άλλη άκρη του

πλανήτη να μη βλέπω κανέναν! Στην άλλη
άκρη του πλανήτη! Μ’ ακούτε;”.

Ο πίνακας, όπου αναβόσβηναν τα
δρομολόγια των λεωφορείων, έδειχνε πως σε

τέσσερα λεπτά θα έκανε την εμφάνιση του το
πέντε σαράντα εννέα. Δεν είχε άλλη επιλογή.
Ή θα έχανε και το δεύτερο μάθημα ή θα
έπαιρνε το συγκεκριμένο λεωφορείο κι ας
έκανε μεγαλύτερη παράκαμψη μέχρι το

σχολείο της. Δεν πρόλαβε να κάνει άλλη
σκέψη. Η μεσαία πόρτα άνοιξε ακριβώς
μπροστά της, σαν να μην της έδινε άλλη
επιλογή. Ανέβηκε βαριεστημένα τα
σκαλοπάτια και προχώρησε πιο μέσα με την
ελπίδα μήπως βρει κάποια θέση να καθίσει.

Μάταια.

3