Page 31 - Το Κόκκινο Σκαθάρι
P. 31
Όμως, μέσα στο μυαλό του Σκαθαρούλη,
μια σκέψη δεν τον άφηνε να χαρεί.
Στενοχωριόταν, γιατί ακόμα δεν είχε
συναντήσει μανιτάρια σαν εκείνον.
Ούτε είχε γίνει στρογγυλός κι
ας είχε περάσει τόσος καιρός.
Κι αφού πέρασε ο καιρός με γέλια και
παιχνίδι, η επιθυμία για ταξίδι έκανε και πάλι
την εμφάνιση της.
Έτσι, το μικρό κόκκινο σκαθάρι χαιρέτησε για
ακόμα μια φορά τους νέους του φίλους
και βρέθηκε γαντζωμένος στη χαίτη του
Πάρι, ενός όμορφου άγριου αλόγου.
Του είχε υποσχεθεί να τον αφήσει σ’ ένα
μέρος γεμάτο με λουλούδια
και πεταλούδες.
Εκεί, ίσως να έβρισκε μανιτάρια σαν εκείνον.
28
