Page 35 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

“Λοιπόν”, ρώτησε ο Ηλιόσπορος, “τι λες για
το νέο σου όνομα;”
“Μου αρέσει πολύ”, απάντησε το μικρό
σκαθάρι. “Είμαι σίγουρος πως θα αρέσει και
στη μαμά μου, όταν της το πω”.
Έτσι, ο Μανιταρήλιος γνώρισε έναν έναν

τους νέους του φίλους, που τον υποδέχτηκαν
σαν να ήταν πραγματικό ηλιοτρόπιο.
Το μικρό σκαθάρι άκουσε πολλές ιστορίες
για την Ηλιοχώρα και τα χαρούμενα

ηλιοτρόπια. Τα παρατηρούσε καθώς χόρευαν,
ακολουθώντας τον ήλιο,
και προσπαθούσε να τα μιμηθεί.
Ένιωθε ευτυχισμένος.
Όμως, όσο όμορφα κι αν περνούσε,
άρχισε να νιώθει νοσταλγία για τα ταξίδια.

Οι φίλοι του ήταν τόσο καλοί μαζί του, που
δεν τολμούσε να τους πει
πως θέλει να ταξιδέψει.
Τα ηλιοτρόπια δεν είχαν φύγει ποτέ από την
Ηλιοχώρα και δεν θα μπορούσαν

να τον καταλάβουν.
Ο Ηλιόσπορος, όμως, είχε αισθανθεί πως ο
μικρός του φίλος δεν ήταν ευτυχισμένος,
όπως παλιά.
Δεν έδειχνε ενδιαφέρον για παιχνίδι και
φαινόταν λυπημένος.

32