Page 26 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

Βλέπεις, κάποια πράγματα πρέπει
να τα μαθαίνεις μόνος σου και να μην
περιμένεις από τους άλλους να σου τα πουν.”
“Αλήθεια λες, Νουφαρίνε;” απάντησε γεμάτο
ενθουσιασμό το μικρό σκαθάρι.
“Μπορώ να μείνω εδώ μαζί σου;

Και τι θέλεις για αντάλλαγμα;”
ρώτησε ο Σκαθαρούλης.
“Το μόνο που ζητώ, είναι να μοιραστείς μαζί
μου τις ιστορίες σου από τη ζούγκλα και την

έρημο. Δεν έχω φύγει ποτέ από την
Λιλαλίμνη και δεν γνωρίζω
πως είναι ο υπόλοιπος κόσμος.
Έτσι, όσο εσύ θα μαθαίνεις τι γίνεται στη
λίμνη μας, θα μου διηγείσαι όσα είδες
και έζησες στον έξω κόσμο”.

Έτσι κι έγινε. Ο Σκαθαρούλης και ο
Νουφαρίνος έγιναν δυο καλοί φίλοι και
μοιράστηκαν τις γνώσεις τους για τη λίμνη
και τον έξω κόσμο.
Ο χρόνος κυλούσε γρήγορα και όμορφα,

με γέλιο, παιχνίδι και γνώση.
Κι όσο ο καιρός περνούσε, ο Σκαθαρούλης
έκανε καινούργιους φίλους,
που φυσικά δεν ήταν μανιτάρια.
Αυτό όμως δεν είχε καμία μα καμία σημασία.

23