Page 28 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

Μετά τις τόσες μαζεμένες δροσοσταλίδες
στη λίμνη, ο Σκαθαρούλης βρέθηκε να
διασχίζει μια άγνωστη έρημο.
Είχε ξεσυνηθίσει τη ζέστη και το περπάτημα
του φαινόταν πια πολύ κουραστικό.
Άρχισε να σκέφτεται την λίμνη και

τους φίλους του.
“Μήπως έπρεπε να μείνω στη λίμνη;”
αναρωτιόταν. “Τι παραπάνω έχω να μάθω;”
Χαμένος στις σκέψεις του, στραβοπάτησε

σε μια πετρούλα και παρασύρθηκε μαζί της,
μέχρι που βρέθηκε πάλι με την πλάτη
ανάποδα, αυτή τη φορά κολλημένος
στη λάσπη.
“Βοήθεια!”, φώναξε! “Eίναι κανείς εδώ;
Βγάλτε με από δω!”

“Περίμενε, έρχομαι να σε τραβήξω”,
απάντησε μια μικρή μουσούδα με μουστάκια.
“Κρατήσου γερά από την ουρά μου”.
Ο Σκαθαρούλης πιάστηκε δυνατά από
την ουρά της άγνωστης μουσούδας

και αφέθηκε να παρασυρθεί
στην ελευθερία του.
“Αχ! Σ’ ευχαριστώ πολύ, που με γλύτωσες
απ’ αυτή τη λάσπη”, είπε το σκαθάρι,
τινάζοντας τα πόδια του.
“Δεν μπορούσα να κουνηθώ”.

25