Page 21 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

Ή θα έμενε με τον Λαγουδέλη, όσο και αν
τον πονούσε το παιχνίδι μαζί του,
ή θα έφευγε.

Όμως, όπως συμβαίνει κάποιες φορές,
η απάντηση εμφανίστηκε με τρόπο μαγικό.

Μια μικρή ακρίδα, που βρισκόταν εκεί κοντά,
διάβασε τις σκέψεις του, και πήδηξε
πάνω στην πέτρα κάνοντας
τον Σκαθαρούλη να χάσει την ισορροπία του.
“’Ελα, ανέβα γρήγορα στην πλάτη μου,
πριν μας δει ο Λαγουδέλης”,

ψιθύρισε η ακρίδα.
Το μικρό σκαθάρι, δεν έχασε την ευκαιρία
και πριν ρωτήσει οτιδήποτε,
σκαρφάλωσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε,
στην πλάτη της απρόσμενης φίλης.

“Είμαι η Λήδα”, είπε η ακρίδα.
“Μη φοβάσαι, θα σε πάω σε ένα όμορφο
μέρος, όπου δεν θα κινδυνεύεις”.
“Είμαι ο Σκαθαρούλης. Πήγαινε με, όπου
θέλεις. Αρκεί να είναι μακριά από τα δόντια

του λαγού!”, είπε βιαστικά το μικρό σκαθάρι.
Τα άλματα πάνω στα χορτάρια και
στα λουλούδια έκαναν την καρδιά του
να χτυπά δυνατά.
Κάπου, κάπου έκλεινε τα μάτια του, από την

τρομάρα του, όμως μέσα του ήξερε πως
μπορούσε να εμπιστευτεί τη νέα του φίλη.

18