Page 18 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

Παρατηρούσε τα πανύψηλα κλαριά του και
τα πρασινωπά φύλλα του, που
πηγαινόρχονταν σε κάθε φύσημα του
ανέμου. Ο ήχος, που ακούγονταν τριγύρω,
τον νανούριζε γλυκά.
Ήταν έτοιμος να κοιμηθεί, όταν ξαφνικά

είδε κάτι τεράστια μουστάκια να
τον πλησιάζουν!
“Ποιος είσαι εσύ με τα μουστάκια και γιατί με
μυρίζεις;”, ρώτησε το μικρό σκαθάρι.

“Είμαι ο Λαγουδέλης, ο πιο μεγάλος λαγός
της περιοχής. Σε μύρισα, γιατί δεν έχω
ξαναδεί ποτέ κόκκινο σκαθάρι”.
“Δεν είμαι σκαθάρι”, απάντησε με έντονη
φωνή ο Σκαθαρούλης. “Eίμαι μανιτάρι!”
Ο Λαγουδέλης κοίταξε με απορία το σκαθάρι,

που επέμενε πως είναι μανιτάρι.
“Άκου να σου πω μικρέ”, απάντησε με ύφος
ο λαγός. “Αν είσαι σκαθάρι, έχει καλώς. Δεν
θα σε πειράξω. Αν όμως είσαι μανιτάρι, τότε
θα σε φάω, γιατί μου αρέσουν πολύ

τα μανιτάρια”.
Ο Σκαθαρούλης σαστισμένος άκουγε τον
λαγό και προσπαθούσε να καταλάβει
τι συμβαίνει.
“Γιατί να με φας”, είπε με απορία το μικρό
σκαθάρι.

15