Page 47 - Η Χρυσή Βροχή

Μικρά παιδιά έτρεχαν πέρα-δώθε γελώντας
δυνατά, δημιουργώντας έναν αντίλαλο, που
μπλεκόταν με τον ήχο του νερού.

Η Δήμητρα έμεινε για λίγο να κοιτά
αφηρημένα το σιντριβάνι.
Το νερό τιναζόταν με φόρα και έπεφτε

ορμητικά δημιουργώντας δίνες, που
τραβούσαν την προσοχή της.
Περίεργες αντανακλάσεις εμφανίζονταν εδώ

και εκεί, με παράξενα χρώματα και σχήματα.
Το βλέμμα της χανόταν συνεχώς μέσα στο

υγρό στοιχείο, μέσα σε εικόνες που έπαιρναν
μορφή μπροστά στα μάτια της.
Θα μπορούσε να ορκιστεί πως είδε

πεταλούδες, πυγολαμπίδες και τρεις
πανέμορφες μικρές υπάρξεις, που της
χαμογελούσαν.

Η Δήμητρα τινάχτηκε απότομα κοιτάζοντας
τριγύρω της. Ένιωσε ένα ρίγος, όμως
συνέχισε κανονικά το δρόμο της.

Τα μικρά στενά δρομάκια και οι γλάστρες με
τα γεράνια στα περβάζια των παραθύρων,

της έδιναν την αίσθηση πως βρισκόταν σε
άλλη πόλη.

Οι άνθρωποι φαίνονταν ήρεμοι και ευγενικοί.

44