Page 50 - Η Χρυσή Βροχή

“Εγώ κάνω ό,τι μου ζητήσουν. Έλαβα ένα
γράμμα με την παραγγελία και τα χρήματα.
Έχω και κάτι ακόμα για σένα.

Αυτό το κουτάκι.”
Η Δήμητρα έπιασε με δισταγμό το μικρό
κουτί. Τα δάχτυλα της χάιδεψαν την

παράξενη επιφάνεια του και με αγωνία
άνοιξε το σκαλιστό καπάκι του.
Ένας αναστεναγμός έκπληξης ακούστηκε

στον αέρα.
Τα μάτια της δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν:

μια γαλάζια κρυστάλλινη καρδιά!
Ένα κόσμημα για το λαιμό της.

Το φόρεσε χωρίς καθυστέρηση. Ευχαρίστησε

τον γέροντα και βγήκε χοροπηδώντας έξω
στο δρόμο.

Η Δήμητρα ένιωσε να στροβιλίζεται, ένιωσε

να γίνεται γαλάζιο σύννεφο.

Κοίταξε κατάματα τον ήλιο και μια Χρυσή

Βροχή εμφανίστηκε μπροστά της.

Σήκωσε τα χέρια της ψηλά στον ουρανό και
άρχισε να τραγουδά:

47