Page 43 - Το Κόκκινο Σκαθάρι
P. 43
Αφού πήρε αρκετές ανάσες, σύστησε
τη Ρίκα και άρχισε να εξιστορεί όσα είδε και
έμαθε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του.
Για τις ζούγκλες, τις ερήμους,
τη Λιλαλίμνη, την Ηλιοχώρα
και τους αμέτρητους φίλους του.
“Ξέρεις κάτι μαμά; Γνώρισα πολλούς φίλους,
διαφορετικούς από εμένα. Έμαθα πολλά για
τη φιλία με αντάλλαγμα, αλλά και τη φιλία
χωρίς αντάλλαγμα.
Όμως, δεν συνάντησα πουθενά κανένα άλλο
μανιτάρι σαν εμένα.
Πέρασε τόσος καιρός, γιατί δεν έγινα
στρογγυλός σαν εσένα;”
“Γλυκέ μου Σκαθαρούλη” απάντησε τρυφερά
η μαμά Μανιτίκα.
“Δεν ήθελα να σου το πω, για να μην σε
στενοχωρήσω, όμως τώρα μεγάλωσες και θα
πρέπει να μάθεις την αλήθεια.
Δεν είσαι μανιτάρι, άλλα ένα πανέμορφο,
κόκκινο σκαθάρι.
Βρέθηκες μέσα στη κοιλιά μου χωρίς να το
καταλάβω και σε μεγάλωσα σαν να ήσουν
δικός μου σπόρος.
40
