Page 27 - Η Χρυσή Βροχή

Σημείο Τρίτο: Η Λίμνη της Μνήμης

Οι γαλάζιες σφαίρες περιστρέφονταν γύρω
από τον εαυτό τους αλλά και η μία γύρω από

την άλλη για άγνωστο χρόνο, έως ότου
αντίκρυσαν από ψηλά μία απέραντη λίμνη.
Η Αστερομάνα έκανε νόημα στην Ηώ,

συντονίστηκαν με τη Δήμητρα και με
ταχύτητα πέρα από τα ανθρώπινα δεδομένα

βρέθηκαν σε απόσταση ασφαλείας από τις
φλόγες που την περικύκλωναν.
Το κορίτσι από τη Γη παρατηρούσε τις φλόγες
με δέος. Καμία δεν ήταν όμοια με την άλλη.

Η κίνηση τους, το χρώμα τους, που
εναλλασσόταν από το βαθύ κίτρινο σε

γαλάζιο και σε πορφυρό, έμοιαζαν με μια
κινούμενη μαγική εικόνα,
σαν ένα πρόσωπο που μεταμορφωνόταν,

πότε σε γέροντα σοφό και πότε σε γαλάζιο
άγγελο με χρυσά φτερά.

“Πώς γίνεται μια λίμνη να έχει φλόγες;”
ρώτησε με απορία η Δήμητρα.
“Πώς μπορούν να συνυπάρχουν η φωτιά με

το νερό;”
“Αυτό που αντικρίζεις δεν έχει καμία σχέση
με όσα γνωρίζεις”, απάντησε η Αστερομάνα.

24