Page 5 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

Ήρθε η ώρα να γνωρίσω και άλλα μανιτάρια
σαν εμένα και να κάνω φίλους”.
Η Μανιτίκα, όπως έλεγαν το μανιτάρι μέσα
στο οποίο κατοικούσε το μικρό, κόκκινο
σκαθάρι, το αγαπούσε σαν παιδί της, κι ας
μην ήταν σπόρος δικός της. Κι ας μην είχε

καταλάβει ποτέ πώς βρέθηκε μέσα
στην κοιλιά της.
Η αλήθεια βέβαια είναι, πως ήταν λίγο
στριμωγμένο εκεί μέσα και είχε κάθε δίκιο να

θέλει περισσότερο χώρο. Όταν, όμως, η
Μανιτίκα άκουσε πως θέλει να γνωρίσει
τον κόσμο, ένιωσε αμήχανα.
Τι θα έκανε εκεί έξω μόνο του;
Βλέπετε, δεν τολμούσε να του πει πως δεν
είναι μανιτάρι, γιατί φοβόταν πως θα

πληγωνόταν πολύ.
Από την άλλη, όμως, γνώριζε καλά πως
κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα.
Ήταν η ώρα για το μικρό σκαθάρι να πάρει
τα μαθήματα του.

Έτσι, κάνοντας πέτρα την καρδιά της,
η Μανιτίκα άνοιξε διάπλατα τη στρογγυλή
κοιλιά της και με μια απαλή κίνηση,
ακούμπησε το μικρό σκαθάρι πάνω στο
έδαφος.

2