Page 10 - Η Χρυσή Βροχή

“Ποια είσαι; Γιατί δεν σε βλέπω; “
“Είσαι στον Ονειρόκοσμο“, αποκρίθηκε η
γλυκιά φωνή.

“Είμαστε τα όνειρα και οι επιθυμίες σου.”
Η Δήμητρα έβαλε τα γέλια.
“Ποιόν Ονειρόκοσμο και ποια όνειρα; Αυτά

είναι κουραφέξαλα!”, απάντησε έντονα.
“Αφήστε με να φύγω, δεν έχω περιθώριο για
άλλες απουσίες!”

Μέσα στη σύγχυση των συναισθημάτων της,
του φόβου και της αντίδρασης, η Δήμητρα

προσπάθησε να σηκωθεί, από εκεί που
βρισκόταν ξαπλωμένη.
Με τρόμο διαπίστωσε, πως το σώμα της

παρέμενε ακίνητο, χωρίς κανένα ίχνος ζωής!
Ο πανικός έκανε πάλι την εμφάνιση του!
“Τι συμβαίνει; Έχω πεθάνει;” ρώτησε με

τρεμάμενη φωνή, ενώ με το βλέμμα της
έψαχνε να βρει μια απάντηση στο κενό που
απλωνόταν μπροστά της.

“Μην ανησυχείς, δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα
σου”, απάντησε η άγνωστη φωνή.

“Βρίσκεσαι σε μια άλλη διάσταση. Μας έχεις
επισκεφτεί πολλές φορές, την ώρα που
κοιμάσαι, όμως τώρα είναι η πρώτη φορά που

έρχεσαι συνειδητά”.

7