Page 29 - Το Κόκκινο Σκαθάρι

“Παρακαλώ”, αποκρίθηκε το ποντίκι.
“Πώς βρέθηκες εκεί μέσα;”
Ο Σκαθαρούλης πήρε μια βαθιά ανάσα
και κοίταξε το ποντίκι.
“Εσύ ποιος είσαι;”, αποκρίθηκε.
“Είμαι ο Ρίφι, το ποντίκι και είμαι ο πιο μικρός

από τα αδέλφια μου”, απάντησε ο ποντικός.
“Ωραίο όνομα έχεις”, είπε το μικρό σκαθάρι.
“Εμένα με λένε Σκαθαρούλη, είμαι μανιτάρι
και η μαμά μου είναι η Μανιτίκα.”

“Μανιτάρι; Κι εγώ που νόμιζα πως είσαι ένα
κόκκινο μικρό σκαθάρι!”
Ο Σκαθαρούλης δεν κρατήθηκε και άρχισε
να φωνάζει.
“Μα γιατί μου λένε όλοι πως είμαι σκαθάρι,
αφού είμαι μ α ν ι τ ά ρ ι! Κατάλαβες;

Μανιτάρι! Δεν έχω ακόμα στρογγυλέψει,
αλλά θα γίνει κι αυτό!”
“Άκουσε με”, είπε το ποντίκι. “Είτε είσαι
μανιτάρι, είτε σκαθάρι, δεν έχει σημασία.
Μπορούμε να κάνουμε παρέα και να μου πεις

την ιστορία σου.
Τι λες; Κι αν θέλεις, μπορώ να σου γνωρίσω
και τους μεγαλόσωμους φίλους μου,
τα άγρια άλογα.
Θα ενθουσιαστείς!”

26